پدال و ريبون

ريبون:

ريبون ها نسبت به پدال ها مقاومت بيشتري در برابر فرسايش دارند. چون بعد از بارگيري سرتاسر محيط داخلي ريبون ها درگير مي شود، مقاومت در برابر فرسايش يكي از نكات كليدي در ميكسرهاي ريبوني است.

بايد بصورت ماهانه ميكسر را از نظر ساييدگي، مورد بررسي قرار داد. تيغه هاي ريبون  نسبت به شكستگي حساس اند بخصوص در زماني كه از سطوح بالاي مواد معدني و مايعات در جيره استفاده شود. شكل آنها به گونه اي است كه لبه برجسته ريبون تميز مانده اما سطح پشتي و شافت مركزي ريبون مرتباً نياز به تميز شدن دارند بخصوص اگر مايعات به ميكسر  اضافه شود.

پدال :

پدال نسبت به فرسايش بسيار حساس است. به دليل مقاومت و تماس مستقيم هر كدام از پدا ل ها در داخل توده خوراك ميزان ساييدگي افزايش مي يابد. ساييدگي در ريبون بدليل چرخش ثابت لبه با توده خوراك بوجود مي آيد اما پدال چرخش آزاد و تماس ثابتي با اجزاي ساينده خوراك ندارد.

پدال ها را ماهانه از نظر ساييدگي بازرسي كرده و در صورت نياز عوض كنيد. از فوايد ميكسرهاي پدالي مي توان به تعويض جداگانه پدال ها اشاره كرد  در حاليكه در ميكسر هاي ريبوني بايد كل ريبون برداشته شود. پدال در چند قسمت فرسايش بيشتري مي يابد، محل هاي فرسايش يافته، با توجه به نوع ساخت و مدل ميكسر متفاوت است.

فاصله بين المنت ميكس و بدنه ميكسر از موارد مهم و تعيين كننده در فرسايش المنت هاي ميكسر است. اگر اين فاصله زياد باشد كيفيت ميكس را تحت تاثير قرار خواهد داد. با فرسايش بخش مركزي در عرض پدال، بخش هاي كناري نيز شروع به فرسايش كرده و راس و بخصوص كناره هاي پدال، شكل منحني به خود مي گيرند. در اين شرايط فاصله بين بدنه و پدال ميكسر غير طبيعي شده و اختلاط خوراك كاهش خواهد يافت. اندازه گيري فاصله بدنه و انتهاي راس  مي تواند در رفع اين مسئله كمك كند.

 در استفاده از پدال يا ريبون بحث هاي زيادي وجود دارد. نكته بسيار مهم حركت همزمان توالي ريبون يا پدال است. در ابتدا در ميكسر هاي افقي از پدال استفاده مي شد. همانطور كه گفته شد پدال صفحاتي است كه توسط شافت هاي ثانويه، عمود بر شافت مركزي  قرار گرفته اند. پدال اجزاي خوراك را  به طرف بالا حركت داده و شرايط اختلاط را فراهم مي كند. در عوض ريبون ها بشكل مارپيچ و پشت سرهم قرار گرفته و به شافت مركزي متصل شدند. ريبون اجزاي خوراكي را با كشيدن و هل دادن در طول ميكسر با هم مخلوط مي كند.

به نظر مي رسد طرح ريبوني نسبت به پدالي مناسب تر باشد به اين دليل كه در مدل ريبوني مخلوط اجزاي خوراك در محفظه داخلي بچ به جلوحركت داده مي شوند اما در ميكسرهاي پدالي، صفحات پدال، خوراك را فقط در محل خود حركت داده در نتيجه نقاط مرده بوجود مي آيد. نقاط مرده در ميكسر نقاطي هستند كه اختلاطي در آنجا اتفاق نمي افتد. با افزايش تعداد نقاط مرده  بايد تغييراتي در روش ميكس (چرخه ميكس/ مدت زمان) ايجاد كرد، در غير اينصورت راندمان دستگاه به شدت افت خواهد كرد.

ميكسر پدالي

ميكسر ريبوني